Aracaju

Hey!

Regen, regen en regen. Er gaat geen dag voorbij zonder!
De temperatuur is merkbaar lager. Wat dan wel een voordeel is, maar de regen is echt wel ne spelbreker. Mototaxi's werken bvb nie (graag) in de regen (begrijpelijk), te voet gaat al helemaal nie, sommige straten liggen blank... Aja, en als het na een droge periode begint te regenen dan stijgt er ook zo ne slechte, doffe geur op van de bodem, en die kan je wa ziek maken blijkbaar, dus die ademen we best ni te veel in!!

Dus: Aracaju...
Woensdag (8/04) ben ik smiddags op de bus gestapt, kwas nog naar de les gegaan, maar vroeger weggegaan om lekkere dingen te gaan kopen voor onderweg.
Zat ik in de bus, een confortabele bus, maar toch kreeg ik maar geen trek om iets van mijn voedselvoorraad te openen... Das het effect van een bus zekers...?
Ik stapte ook op de bus met een t-shirt en een een shortje en snel merkte ik dat de airco goe hard stond. Nen airco da ge nie voor u persoonlijk kunt minder zetten, want das zo int midden van de bus da die werkt.
Na een half uurtje kreeg ik het al goe koud en kzag iedereen met een dekentje en kussen lekker insnoezelen (ervaren busreizigers dacht ik dan!! :S). En ik als groentje zat al te bibberen van de kou. Bon, mijn buurvrouw had me dan haar lichte blousje gegeven en zei dat ik bij de volgende stop mijn valies kon vragen om een lange broek eruit te halen. (sweaters of deken of...had ik nie bij)
Na die stop had ik dus een lange broek aan , een t-shirt en blousje van de buurvrouw, maar khad het toch zo koud!! Dermee heb ik mn shortje ook terug bovengehaald en iedere arm in een pijp gestoken. Tmoet nogal een zicht geweest zijn!! Snachts werd het dan nog kouder want de zon scheen nimeer op de ruiten en jah... Veel geslapen heb ik nie, enkel het laatse stuk, nadat mn buurvrouw is afgestapt. Zelf zonder haar blousje, maar met ineengekrompen neerliggen, heb ik toch wa geslapen.

Eig wel me veel mensen gebabbeld in de bus en bij de stops, er was zelfs een nederlander mee, dus hebben we onze eigen taal kunnen bovenhalen! ;D

In Aracaju stonden Priscila en haar ouders (Genival en Arilene) me al een tijdje op te wachten en twas echt leuk om haar terug te zien en de ouders te ontmoeten.

Mijn verblijf daar was super leuk. Priscila werkt in een soort van klein hotelletje en daardoor kent ze veel interessante plaatsen in Aracaju. Ze hebben me meegenomen naar verschillende plekken, ook naart binnenland. (Aracaju ligt aan de kust.)
Twee trips met de catamaran, boerderij-bezoek, verschillende parken, kust en omgeving, uitzichtpunten, Tai-tshi (of hoe schrijft ge da?) les met de mama, ...

Heb ook Neto leren kennen, de zoon, 22 jaar ondertussen en in de tijd van Lotje slechts 12 dus.
Heb er foto's van proberen te trekken, maar kmoet zeggen dat hij op da vlak dus al zeker nog nie veranderd is, graag had hij da absoluut nie. Neto is echt een super-sympathiek persoon, heb me goed geamuseerd met hem ( en met het hele gezin), we hebben veel gelachen en gebabbeld.

Ze hebben natuurlijk vanalles over Lotje verteld (van niet graag zeevruchten eten tot een ei-leggende kip nadoen op ht verjaardagsfeestje van Priscila. JAJA, er bestaat een video van!! :D) en twas echt zo duidelijk dat het een geweldige ervaring was geweest met haar. En ja, in Belgie kregen Lotje en ik al te horen dat we op elkaar lijken, dus voor hen nog meer (en ook voor kennissen van Lotje 10 jaar geleden) deed ik hen veel aan haar herinneren.
Blijkbaar ook de manier waarop ik spreek, portugees met wat Vlaams haar op. hehe

Voor mij was het interessant om zo is een weekje met een ander gezin te wonen, om de duidelijke verschillen te voelen, maar zoals Lotje en ik ook via de telefoon hebben gezegd, ik was daar eerder als toerist (op blitsbezoek) en das dus iets heel anders dan een jaar samenwonen.
Maar van een ding ben ik zeker, het zijn zotte, lieve en interessante mensen en ze zouden oh zo graag een nieuwe uitwisselingsstudent ontvangen. :( AFS bestaat nimeer in die staat.

Ik heb genoten van de week en vond het afscheid eig echt moeilijk, maar ja, das mss al een training geweest voor wat nog komen moet... :S
Ik had natuurlijk daar een dekentje gekocht voor de lange terugrit en die is beter verlopen!!

Nu zijn we terug hier en ik begin zo echt te plannen nu wat ik nog wil doen, er rest ni veel tijd meer, ik begin het nu echt te beseffen en bla bla bla!

Hier gaat alles goed, mijn zus heeft sinds kort ook een liefje uit Natal, mooie jongen, maar lastig dat hij hier nie woont. Voor de rest ni veel nieuwtjes, enkel dat mijn neef nu ook hier in huis woont, mss heb ik dat al verteld, en kvind da wel tof. Hij is grappig enz (wel een speciaal soort van humor) en rijdt me geregeld met zn moto naar de plaatsen dat ik wil, handig! ;)

Goewd, genoeg voor nu, je mag altijd meer dingen vragen ofzo,
veel genot van t goeie weer daar, mijn tijd om jaloers te zijn!!

Foto's volgen maar vraagt zeker nog wa geduld!!!

PS: De Amazonereis begint 16 mei en eindigt de 25e.

Knuffels, Eline