Hallow!

Tijd voor een nieuwe update...
Er zijn meer dan 2 weken voorbij gegaan, dus kga ni alles in detail vertellen, maar we doen ons best.

30 september was dus een feestdag en ´s avonds ben ik gaan kijken naar de stoet doorheen de straten in t centrum. Scouts, mansonaria, studenten, andere clubs enz. marcheerden daar, maar ook toen ben ik mn toestel vergeten!!! Kga mn best doen er mss toch ergens foto´s van te vinden, maar zo overdreven spectaculair was het helemaal nie, behalve dat er veel bekenden deelnamen en da was dus best wel een grappig om die in un pakske te zien.

Die week ben ik donderdag met een ander gezin en Andreza vertrokken naar Fortaleza, om de volgende dag verder te gaan naar Guaramiranga, waar mijn familie dan rechtsstreeks naartoe ging. We zijn daar gebleven tot zondagochtend en mijn gezinnetje ging weer direct naar huis, maar wij gingen opnieuw richting Fortaleza om de volgende dag terug te keren.

Twas echt een leuke trip! Dat andere gezin (Charles, Marylene en zoon Segundo) zijn toffe mensen met goe wa humor, kheb die dagen goe gelachen en in Guaramiranga voelde ik ook de band met mijn ouders op een andere manier versterken...
Guaramiranga is een klein stadje of dorpje, een pakske hoger gelegen, met mooie groene natuur en de temperatuur is er overdag perfect voor mij en ´s nachts heb ik zelfs nog is kou geleden! Ikke nie alleen zenne, maar de meesten konden er toch beter tegen dan mij. :)
Veel ben k jammer genoeg dus nog nie veranderd op da vlak.
We verbleven in een hotel (vroeger een klooster) en hebben oa een wandeling gemaakt, gezwommen in waterval, adventure-dingen gedaan...

Ook onderweg van of naar Fortaleza en in de stad zelf heb ik Andreza beter leren kennen (eens serieuzere babbels gehad) maar ook plezante momenten, die nu nog altijd resulteren in spontane lachbuien als we elkaar zien. De oorzaak van die lachbuien is eigenlijk het gezin Charles, Marylene en Segundo. Geweldig sympathieke mensen, maar VEELVRATEN, nie te schatten, zoiets had ik van mn leven nog nie meegemaakt, en Andreza blijkbaar ook nie!!
In de auto gingen er geen 5 minuten voorbij of we kregen weer is chips of koekjes of chocolade of...aangeboden. Nu moet ge weten dat de trip Fortaleza-Mossoró ca 3 uur duurt, 3 uur eten met andere woorden en als we dan aankwamen was het tijd voor een echte maaltijd... Zonder zwanzen he. Hoe vaak da wij "nao, obrigada" hebben gezegd valt ni te tellen en na een tijdje begonnen we elkaar aan te kijken als we weer iets onder onze neus geschoven kregen, en daar was dus de aanleiding voor de slappe lach!!!

Voor de rest is hier alles nog dik in orde. Maandag was weer een feestdag, heb nie veel bijzonders gedaan toen. Oa naart huis van Vinicius geweest om foto´s van België te laten zien, wat ik hier thuis nog steeds nie gedaan heb, op da vlak tonen ze nie veel interesse.

Gisteren ben ik opnieuw naar t publieke schooltje geweest met Tania en khad een goeie dag uitgekozen, want we hebben de "Dag van het Kind" gevierd. Miss en mister verkiezingen met kindjes van 4-5-6 jaar, cake en frisdrank voor hen en een verrassingspakketje met vanalles lekkers en leuks, echt geweldig om die blije gezichtjes te hebben kunnen zien.

Wat betreft de kloof tss arm en rijk. Rio Grande do Norte is een staat die als arm wordt beschouwd, maar onze stad op zich heeft de laatste jaren wel veel veranderingen ondergaan op vlak van ontwikkeling. Maar toch, er is hier nog veel armoede, al word ik er nie veel mee geconfronteerd, je kan het zien op straat (verschil te voet-fiets-auto, vaak ook nog karren met als motor een ezelachtige, kleinere huisjes, minder verzorgde mensen...). In Fortaleza is die kloof wel duidelijker, buiten zie je vaak daklozen liggen op de stoep, aan rode lichten komen er mensen vragen om geld, vele grote favela´s, jonge prostituees...
In Fortaleza zijn we bvb ´s avonds een ijsje gaan eten, dichtbij een favela, en achter ons was een jongetje van 5 jaar ofzo uit de vuilbak de resten cornetto´s aant vissen en daarna verdween hij in de favela.
Ook opletten geblazen, vooral ´s avonds en ´s nachts voor overvallen, niet alleen in Fortaleza, hier ook. Da gebeurd echt heel veel blijkbaar. Als het nog licht is mag ik alleen naar de academia gaan, maar ik ga dan nooit met geld of tas, en mijn horloge steek in in mn zak.

Terug naar een ander onderwerp. Vandaag ga k dan toch voor de eerste x gitaarles krijgen en vanavond ga´k naar het theater. En ooh, iedereen is gechoqueerd omdat er een naakte man in voorkomt.. :) Heb ik toch wel ff verteld dat da in België al lang niemeer choqueert, laat staan nog origineel is!

Morgen vertrekken mijn ouders naar Natal om iets te regelen en Nayana gaat er vrijdag naartoe om aan een zwemwedstrijd deel te nemen. Gevolg: Mijn broer en ik blijven dit weekend alleen thuis. Da gaat vonken geven denk ik, op vlak van thuis feestje bouwen dan!! :D
De laatste weken is Flavinho meer weg dan thuis, met z´n boemcar... Tis nie bij één enkele extra box gebleven, sinds kort kan er niks anders meer in de koffer bij, als ge begrijpt wa´k bedoel. Soms echt vermoeiend luid, soms geniet ik mee.

Zo kga het hierbij laten vandaag,
khoop dat jullie het ook goed stellen en tot de volgende...

Voor Hans (en de rest natuurlijk ook):
Wa we daar eten is een vrucht açaí (op bepaalde wijze bereid en meestal gemixt met een andere vrucht naar keuze) en het lijkt eig op ijs. (goe zoet) Ge moogt dan ook nog kiezen wat ge er bovenaan op wilt: muesli, alle soorten vruchten, gecondenseerde melk, honing, caramel, chocoladesaus... Leidt in de meeste gevallen tot verslaving, maar er zijn mensen die het nie graag hebben.

En nee zenne, ge moet u geen zorgen maken, nog gene Sanchez tegen het lijf gelopen! ;)

dikke kussen en groetjes,

Eline