Aracaju

Hey!

Regen, regen en regen. Er gaat geen dag voorbij zonder!
De temperatuur is merkbaar lager. Wat dan wel een voordeel is, maar de regen is echt wel ne spelbreker. Mototaxi's werken bvb nie (graag) in de regen (begrijpelijk), te voet gaat al helemaal nie, sommige straten liggen blank... Aja, en als het na een droge periode begint te regenen dan stijgt er ook zo ne slechte, doffe geur op van de bodem, en die kan je wa ziek maken blijkbaar, dus die ademen we best ni te veel in!!

Dus: Aracaju...
Woensdag (8/04) ben ik smiddags op de bus gestapt, kwas nog naar de les gegaan, maar vroeger weggegaan om lekkere dingen te gaan kopen voor onderweg.
Zat ik in de bus, een confortabele bus, maar toch kreeg ik maar geen trek om iets van mijn voedselvoorraad te openen... Das het effect van een bus zekers...?
Ik stapte ook op de bus met een t-shirt en een een shortje en snel merkte ik dat de airco goe hard stond. Nen airco da ge nie voor u persoonlijk kunt minder zetten, want das zo int midden van de bus da die werkt.
Na een half uurtje kreeg ik het al goe koud en kzag iedereen met een dekentje en kussen lekker insnoezelen (ervaren busreizigers dacht ik dan!! :S). En ik als groentje zat al te bibberen van de kou. Bon, mijn buurvrouw had me dan haar lichte blousje gegeven en zei dat ik bij de volgende stop mijn valies kon vragen om een lange broek eruit te halen. (sweaters of deken of...had ik nie bij)
Na die stop had ik dus een lange broek aan , een t-shirt en blousje van de buurvrouw, maar khad het toch zo koud!! Dermee heb ik mn shortje ook terug bovengehaald en iedere arm in een pijp gestoken. Tmoet nogal een zicht geweest zijn!! Snachts werd het dan nog kouder want de zon scheen nimeer op de ruiten en jah... Veel geslapen heb ik nie, enkel het laatse stuk, nadat mn buurvrouw is afgestapt. Zelf zonder haar blousje, maar met ineengekrompen neerliggen, heb ik toch wa geslapen.

Eig wel me veel mensen gebabbeld in de bus en bij de stops, er was zelfs een nederlander mee, dus hebben we onze eigen taal kunnen bovenhalen! ;D

In Aracaju stonden Priscila en haar ouders (Genival en Arilene) me al een tijdje op te wachten en twas echt leuk om haar terug te zien en de ouders te ontmoeten.

Mijn verblijf daar was super leuk. Priscila werkt in een soort van klein hotelletje en daardoor kent ze veel interessante plaatsen in Aracaju. Ze hebben me meegenomen naar verschillende plekken, ook naart binnenland. (Aracaju ligt aan de kust.)
Twee trips met de catamaran, boerderij-bezoek, verschillende parken, kust en omgeving, uitzichtpunten, Tai-tshi (of hoe schrijft ge da?) les met de mama, ...

Heb ook Neto leren kennen, de zoon, 22 jaar ondertussen en in de tijd van Lotje slechts 12 dus.
Heb er foto's van proberen te trekken, maar kmoet zeggen dat hij op da vlak dus al zeker nog nie veranderd is, graag had hij da absoluut nie. Neto is echt een super-sympathiek persoon, heb me goed geamuseerd met hem ( en met het hele gezin), we hebben veel gelachen en gebabbeld.

Ze hebben natuurlijk vanalles over Lotje verteld (van niet graag zeevruchten eten tot een ei-leggende kip nadoen op ht verjaardagsfeestje van Priscila. JAJA, er bestaat een video van!! :D) en twas echt zo duidelijk dat het een geweldige ervaring was geweest met haar. En ja, in Belgie kregen Lotje en ik al te horen dat we op elkaar lijken, dus voor hen nog meer (en ook voor kennissen van Lotje 10 jaar geleden) deed ik hen veel aan haar herinneren.
Blijkbaar ook de manier waarop ik spreek, portugees met wat Vlaams haar op. hehe

Voor mij was het interessant om zo is een weekje met een ander gezin te wonen, om de duidelijke verschillen te voelen, maar zoals Lotje en ik ook via de telefoon hebben gezegd, ik was daar eerder als toerist (op blitsbezoek) en das dus iets heel anders dan een jaar samenwonen.
Maar van een ding ben ik zeker, het zijn zotte, lieve en interessante mensen en ze zouden oh zo graag een nieuwe uitwisselingsstudent ontvangen. :( AFS bestaat nimeer in die staat.

Ik heb genoten van de week en vond het afscheid eig echt moeilijk, maar ja, das mss al een training geweest voor wat nog komen moet... :S
Ik had natuurlijk daar een dekentje gekocht voor de lange terugrit en die is beter verlopen!!

Nu zijn we terug hier en ik begin zo echt te plannen nu wat ik nog wil doen, er rest ni veel tijd meer, ik begin het nu echt te beseffen en bla bla bla!

Hier gaat alles goed, mijn zus heeft sinds kort ook een liefje uit Natal, mooie jongen, maar lastig dat hij hier nie woont. Voor de rest ni veel nieuwtjes, enkel dat mijn neef nu ook hier in huis woont, mss heb ik dat al verteld, en kvind da wel tof. Hij is grappig enz (wel een speciaal soort van humor) en rijdt me geregeld met zn moto naar de plaatsen dat ik wil, handig! ;)

Goewd, genoeg voor nu, je mag altijd meer dingen vragen ofzo,
veel genot van t goeie weer daar, mijn tijd om jaloers te zijn!!

Foto's volgen maar vraagt zeker nog wa geduld!!!

PS: De Amazonereis begint 16 mei en eindigt de 25e.

Knuffels, Eline

Beste Belgen,
hier weer met vertraging een nieuw bericht.

Wat er allemaal gebeurd is sinds 9 maart kan ik me nimeer herinneren, dus tzal nie echt zo speciaal geweest zijn.

21 maart wast het chikke verjaardagsfeest van Nina, een Finse AFSster.
Hier is 15 voor meisjes heel belangrijk en dan wordt er vaak een enorm chik feest gehouden.
Nina werd 17, maar wou het in diezefde aard organiseren en ik vond da ideaal want stiekem wilde ik dit jaar zo is ne 15e verjaardag meemaken en zij heeft da dus wa gerealiseerd.
Die avond heeft ze 2 verschillende, mega-chikke Barbie jurken gedragen.
Ze ging echt precies trouwen, grappig om mee te maken!!

De week erop ben ik opnieuw is ziek geweest, vooral de keelpijn was toen heel hard!!
Zaterdag wast nog nie helemaal beter, maar toch ben ik mee op weekend geweest naar Canoa Quebrada met de andere AFSers van Mossoro en ook de Brasilianen die in augustus vertrekken... 1 jongen van Mossoro gaat naar Belgie-Vlaanderen!

Op het strand van Canoa komen er enorm veel verkopers langs om vannalle souvenirekes te verpatsen of dingen om te eten. En s nachts is er daar 1 straat die zorgt voor een bewogen nachtleven. Veel drugs (blijkbaar, nie echt gemerkt buiten de wietgeur) en rare mensen, ook veel toeristen, maar we hebben er eig nie hard van geprofiteerd van de nacht, iedereen was doodop (ikke vooral) en kben vroeg gaan slapen!
Zondag hebben we in nem Bugry gaan rijden, in de hoge duinen enz... allemaal wel plezant!
Twas ook de eerste keer dat ik is stevig verbrand ben geweest, mijn bovenrug is schoon helemaal aant vervellen, nogal een zicht zenne...kdraag geen topjes voor de moment, enkel t-shirts! ;)

Na dat weekend wast dus nog een week school voor mijn verjaardag en ik en Marina (Duits AFS-meisje, die bij mij op school zit) hebben besloten samen onze schoolvrienden uit te nodigen vrijdagavond 3 april om naar een eetplein te gaan int centrum.
Er is veel volk naartoe gegaan, en mijn mama had een verjaardagscake gekocht voor mij en na een tijdje kwam zij dan aan met de cake en hebben ze gezongen voor ons enz...
Twas geslaagd!!
Hier ist nie echt de gewoonte om een cadeautje te geven als ge op die manier mensen bijeenroept, maar sommigen doen het en kheb dus een aantal pakjes gekregen, zoals een pyjama, chocolade-lekkernijen, een fotokader.. Ook vandaag op school nog Ferrero-rochers en oorbellen!

En nu moet ge beginnen letten op het aantal uren slaap dat ik heb gehad vanaf dan... :S
Die vrijdagavond ben ik gaan slapen om 1 u, er waren een aantal vrienden blijven wachten tot 12 uur om nog is nekeer te zingen en me echt ne gelukkige verjaardag te wensen.
Kweet nie waarom, maar ik ben zo rond 5 u s morgens wakker geworden en heb nimeer kunnen slapen. Verjaardagsstress was het toch wel nie denk ik, want kvoelde me ni specialer dan andere dagen. Maar blijkbaar hebben de Brazilianen de gewoonte een berichtje te sturen naar de jarige van de dag als ze net wakker zijn geworden!! Zo was Priscila, de ex-gastzus van Lotje, de eerste om 6 u die me een smsje heeft gestuurd...

Vervolgens wast begin van mn dag echt rustig, heb tot 10u in mn bed blijven liggen (muziek luisteren, liedjes die ik van Belgie heb meegebracht) en ben opgestaan.
Mijn zus en mama waren weg, mijn broer was net thuisgekomen van dag 1 Vaquejada (een grote forro-party dat dit weekend in Mossoro te doen was) en lag in zn bed...

Ik heb dan het postpakketje van Esther-Katja-Iris-Bart-Matthias deftig beginnen bekijken.
Twas int begin van de week aangekomen en ik heb hard mn best gedaan nog niks te lezen enz...
En ik vond het echt geweldig, dus nen dikke merci aan allemaal!!!
Enkel had het beter geweest die lekkere vele paaseitjes ingepakt en beschermd te hebben, want veel is er nie in de zilverpapiertjes gebleven en de brieven zien bruin en de kleine miertjes waren me voor... :S ;D
Maar tis de geste die telt he, dus nogmaals 1000x merci!!

Dan klopte er iemand op de poort en de meid riep: Eline, tis voor u!
Twas iemand die een boeketje bloemen, rode en witte roosjes, kwam leveren.
Er zat een kaartje bij en twas (uiteraard) van Danilo...
Eig was ik net sinds de avond ervoor teleurgesteld in hem want hij was nie komen opdagen daar op ons "feestje" met de vrienden van school en ik kon hem ook ni bereiken,
maar uiteraard vond ik het ontzettend lief!!

Dan het middageten, mijn mama kwam thuis en aangezien Nayana nog in het schoonheidssalon zat en Flavinho nog aant snurken was heb ik enkel met haar gegeten, wat ik wel jammer vond...
Dan ging zei ook slapen en heb ik me aan de computer gezet, berichtjes op mn orkut bekijken enz.

Tegen 3 u gebeld met mijn enige echte ouders en ook mn jarige oma en den opa!!
Heeft me uiteraard goe gedaan!
En vanaf dan is mn dagje eindelijk wat drukker beginnen worden...

Had de vriendengroep Vinicius en co uitgenodigd om samen naar Toca do acai te gaan, om een verjaardag een beetje te vieren en een gratisse acai te eten... Als ge verjaart krijg je gratis! :D
Iedereen zei dat hij/zij ging komen en de meesten zijn ook gekomen enkel wel minstens een uur te laat (BRAZILIANEN), waardoor mn planning wat in de war zat, want khad me Danilo afgesproken, maar hij is dan ook naar daar gegaan. Van de andere AFSers heb ik een kussen gekregen met een foto van ons 6en!

Na een tijdje ben ik dan eig als eerste doorgegaan met Danilo naar mij thuis en hebben we het uitgepraat over dat hij vrijdag vergeten was. (was bvb een sterfgeval in de familie en was hard aant studeren ook)
Omdat hij zoveel aant studeren was (voor een proef die hij nu aant doen is, om soort van bijles-gever te worden aan zijn unief), verkoos hij nie naar dag 2 van de Vaquejada te gaan, maar ik had veel zin om wel te gaan.
Hier in Brazilie, of toch zeker in Mossoro ist ongewoon zonder uw liefje naar een feestje te gaan, omdat er veel bedrogen wordt.
Maar omdat hij er geen probleem mee had dat ik zou gaan (terecht), ben ik zonder hem gegaan.
We hadden het volgende afgesproken, dat ik na het eindigen vant feestje (iets na 7 smorgens) naar zijn thuis zou gaan (das dicht bij de locatie vant feestje) en daar zou ontbijten... :D
Da vonden we echt een geweldig idee!!
Het feestje was wel plezant, maar was de prijs nie waard. Mijn broer gaat steeds voor front-stage en da maakt de prijs meer dan t dubbele dus mjah!
Kwas best wel moe, wnn het afgelopen was, maar wilde toch nog naar Danilo gaan.
Daar ben ik dan gebleven tot 1u smiddags denk ik, en dan zei ik dak echt wel moest gaan slapen. want later die dag (zondag) om 7u wast het echte verjaardagsfeestje van Marina bij haar thuis!

Heb van 2-6 geslapen en ben naar Marina thuis gegaan. Die dag kwamen haar broer en papa van Duitsland aan, de mama komt volgende week. De ouders blijven hier een maand, ze gaan samen reizen enz..
Kvond da echt een raar gevoel en kon me nie inbeelden hoe da zou zijn voor mij, moesten mama en papa en Tomas mij hier komen bezoeken.
Terug naar het verhaal, ze hadden vertraging gehad en Marina met broer en papa kwamen zo rond 9 u aan. Ook voor hen heeft da raar gedaan denk ik, want veel engels kunnen ze nie, dus communicatie was moeilijk en na zo lange reis aankomen en al direct in zon verjaardagsfeestje geduwd worden!

Ik was met Vinicius meegegaan, en kwas dus ook afhankelijk van hem om terug te keren...
En hij wilde toch wel tot de laatste blijven zekers, om 1u lag ik in men bed en vanmorgen om 6u20 opgestaan om naart scholeke te gaan! :S

Ik ben dus momenteel zonder overdrijven doodop!

Maar kwilde toch nog een berichtje schrijven voor ik vertrek woensdag met de bus naar Aracaju, het gastgezin van Lotje bezoeken. Ik blijf daar ongeveer een week...
En kijk er hard naar uit!!

Voila, dit was het zowa, een beetje saai, kweet het, maar vergeef het mij aub!!

Vrolijk Pasen daar en tot de volgende!!!

Bedankt aan degenen die me verjaardagswensen hebben gestuurd...

Geniet vant mooie weer daar!

(Katja, ik ertrek hier op 3 julie en kom op 5 juli in Belgie aan!)
(Bart, 2 woorden: Leve Kimmeke!!)

Kussen, Eline